TAFAKARI: JUMAPILI YA 28 YA MWAKA-C

JUMAPILI YA 28 YA MWAKA-C

 

Somo I: 2Fal 5:14-17

Zab/Kit: 98:1-2, 3ab, 3cd-4

Somo II: 2Tim 2:8-13

Injili: Lk 17:11-19

Nukuu

“Ndipo akashuka, akajichovya mara saba katika Yordani, sawasawa na neno lake yule mtu wa Mungu; nayo nyama ya mwili wake ikarudi ikawa kama nyama ya mwili wa mtoto mchanga, akawa safi,” 2Fal 5:14

“Akamrudia yule mtu wa Mungu, yeye na mafuatano yake yote. Akaja, akasimama mbele yake; akasema, Sasa tazama, najua ya kwamba hakuna Mungu duniani mwote, ila katika Israeli; basi nakuomba upokee mbaraka kwa mtumwa wako,” 2Fal 5:15

 “Na alipoingia katika kijiji kimoja, alikutana na watu kumi wenye ukoma; wakasimama mbali, wakapaza sauti wakisema, Ee Yesu, Bwana mkubwa, uturehemu!” Lk 17:12-13

“Alipowaona aliwaambia, Enendeni, mkajionyeshe kwa makuhani. Ikawa walipokuwa wakienda walitakasika,” Lk 17:14

 “Yesu akajibu, akanena, Hawakutakaswa wote kumi? Wale kenda wa wapi?” Lk 17:17

 “Mkumbuke Yesu Kristo, aliyefufuka katika wafu, wa uzao wa Daudi kama inenavyo injili yangu,” 2Tim 2:8

“Nami katika hiyo nimeteswa hata kufungwa kama mtenda mabaya; lakini neno la Mungu halifungwi,” 2Tim 2:9

TAFAKARI: “Kujishusha na kujinyenyekesha mbele ya Mungu ndio ufunguo wa maarifa na siri ile ihusuyo uzima ule wa milele.”

Wapendwa wana wa Mungu, leo Mama Kanisa anaadhimisha Dominika ya 28 ya mwaka “C” wa Kanisa. Na kwa namna ya pekee, Mama Kanisa leo anatutaka kwa pamoja tutafakari, “unyenyekevu ukiwa ndio msingi wa Fadhila zote, ndio ufunguo wa maarifa na siri ile ihusuyo uzima wa milele.” Na tufanyavyo hivyo na kuishi, Mungu atatenda. Masomo yote matatu ya leo yanatuwasa kutafakari sana tendo hili la unyenyekevu na kujinyenyekesha. Bila shaka wote twafahamu vizuri habari za Jemadari Naamani, na uponyaji wake kupitia Nabii Elisha. Safari ya uponyaji wake haikuwa rahisi, kutokana na njia, na namna ya uponyaji ule ulivyokuwa uwe kwa namna Mungu alivyopenda.

Hata hivyo mara nyingi hatuyapati yale tuombayo, na hata uponyaji wa yale yatusumbuayo kutokana na mitazamo yetu kimaisha, na namna tutakavyo Mungu kufanya huruma na upendo wake kwetu. Mtume Yakobo anasema hivi, “hata mwaomba, wala hampati kwa sababu mwaomba vibaya, ili mvitumie kwa tamaa zenu,” Yak 4:3. Kumbe niwapo mbele ya Mungu, ni jambo la msingi na muhimu sana kujishusha na kujinyekesha huku nikitambua ubinadamu wangu, na kwa huo ubinadamu sote ni wahitaji na waja wa Mungu.

Mungu utukweza tu pale tunapojishusha na kujinyenyekesha kwake na kuukubali ubinadamu wetu. Mungu daima anabaki kuwa Mungu. “Kwa maana kila ajikwezaye atadhiliwa, na ajidhiliye atakwezwa,” Lk 14:11. Mtoza ushuru katika sala yake hekaluni, kinyume na Mfarisayo, sala yake (Mtoza ushuru) ilisikika mbele ya Mungu kwa sababu alijishusha na kusema kwa unyenyekevu na kwa uchache wa maneno kabisa, “Ee Mungu, uniwie radhi mimi mwenye dhambi,” Lk 18:13. Kwa tendo hili la unyenyekevu la mtoza  ushuru, Yesu anasema, “Nawaambia, huyu alishuka kwenda nyumbani kwake amehesabiwa haki kuliko yule; (Mfarisayo) kwa maana kila ajikwezaye atadhiliwa, naye ajidhiliye atakwezwa,” Lk 18:14

Jemadari Naamani anapata uponyaji wa ukoma wake baada tu ya kujishusha na kufanya kadiri ya mapenzi ya Mungu. “Ndipo akashuka, akajichovya mara saba katika Yordani, sawasawa na neno lake yule mtu wa Mungu; nayo nyama ya mwili wake ikarudi ikawa kama nyama ya mwili wa mtoto mchanga, akawa safi,” 2Fal 5:14. Ndugu yangu, Mungu ana njia nyingi na mbalimbali za kufikishia ujumbe wake kwetu kadiri ya hitaji letu, na kwa kupitia jambo hilo au uponyaji huo iwe au liwe somo la maisha.

Mwanzoni tunaona Naamani anashindwa kupokea njia ya uponyaji ule, yaani, kujichovya mara saba katika mto Jordani, kwa kujitazama historia yake, na ufahamu wake. Mpendwa, “Bwana wetu ni mkuu na mwingi wa nguvu, Akili zake hazina mipaka,” Zab 147:5. Hatuwezi kumpangia Mungu namna ya kufanya hata kama tukiwa na nia njema afanye yale tumwombayo na tunayotamani.

Ndugu yangu, hata Yesu mwenyewe, alimwachia Baba yake-Mungu atende kadiri ya mapenzi yake. “Akaenda mbele kidogo, akaanguka kifulifuli, akaomba, akisema, Baba yangu, ikiwezekana, kikombe hiki kiniepuke; walakini si kama nitakavyo mimi, bali kama utakavyo wewe,” Mt 26:39. Kama huyu, yaani, Mwana wa Mungu na Mwenye Uweza wote anajinyenyekeza na kujiachia mikoni mwa Baba yake, mimi na wewe tuna nini cha kujikweza hata kama historia yetu inaonyesha hatujawahi kushindwa?

Naamani Jemadari, anapojishusha, jinyenyekeza, na kumwachia Mungu atende kadiri ya neno lake kupitia Mtumishi wa Mungu Nabii Elisha, Mungu anatenda mara moja. “Ndipo akashuka, akajichovya mara saba katika Yordani, sawasawa na neno lake yule mtu wa Mungu; nayo nyama ya mwili wake ikarudi ikawa nyama ya mwili wa mtoto mchanga, akawa safi,” 2Fal 5:14. Kujinyenyekesha na kujishusha ni kukiri Ukuu wa Mungu kabla na baada atendapo mema yake kwako. Uponyaji wa Naamani Jemadari, unaibua hisia za uchaji na utambuzi wa Mungu huyu wa Ajabu, na kusema, "Sasa tazama, najua ya kwamba hakuna Mungu duniani mwote, ila katika Israeli,” 2Fal 5:15.

Ndugu yangu, tunachojifunza katika maisha yetu ya sala na unyenyekevu ni kwamba tunapokuwa mbele ya Mungu yatupasa kujua kwamba sisi ni viumbe tu, na wahitaji na waja wake Mungu. Mungu haitaji kujua mazuri yetu kwa sababu hayatampunguzia Wema, Upendo, Uzuri, na Ukuu wake. Mungu pia haitaji historia ya yale tuyafanyayo kama alivyofanya Mfarisayo, bali tusiache kutenda mema kwani Yeye aliye Mwema katika yote na uzuri wote ataonekana katika matendo hayo mema, na hasa tunapoyatenda kwa wale aliowaumba kwa sura na mfano wake.

Naamani baada ya kutendewa tendo hili kuu na Mungu kupitia Nabii wake Elisha, anataka kumtolea Elisha kitu kama tendo la shukrani. Elisha anakataa tendo lile kwani kwa kufanya hivyo ni sawa na kujifananisha na Mungu. Elisha kwa unyenyekevu anatambua nafasi yake kama mtumishi tu, tena asiye na faida. Katika tendo hili la Nabii Elisha, tunajifunza pia kile anachotufundisha Kristo Yesu kuhusu utumishi. Naye  Yesu anasema, “vivyo hivyo nanyi, mtakapokwisha kuyafanya yote mliyoagizwa, semeni, Sisi tu watumwa wasio na faida; tumefanya tu yaliyotupasa kufanya,” Lk 17:10. Hakika yatupasa kutumika na siyo kutumikiwa.

Kutokana na msimamo wake Elisha, tendo lile la kukataa kutolewa kitu linagusa mtima wa Naamani, naye anaweka ahadi yake kwa Mungu aliye hai. Naye anasem, “Kama sivyo (kutokupokea kitu), lakini mtumwa wako na apewe mzigo wa udongo wa baghala wawili; kwa maana mtumwa wako hatatoa tena sadaka ya kuteketezwa wala dhabihu kwa miungu mingine, ila kwa Bwana,” 2Fal 5:17. Tumwache Mungu aitwe Mungu, na ndivyo alivyo.

Ni kwa upendo wake Mungu katuumba kama tulivyo, yaani, kwa sura na mfano wake, na ndivyo tulivyo wanadamu. Na kuishi ubinadamu wetu kwa uaminifu na hofu ya Mungu kwa lengo lile alilotuumba, yaani, tumjue, tumpende, tumtumikie, na mwisho turudi kwake mbinguni, ndipo lilipo taji letu, yaani, utakatifu wako. Ni utakatifu huo ambao ndio cheo chako ndio wezesho la wewe kuuona uso wa Mungu. Bila utakatifu huwezi kumwana Mungu, kwa sababu Yeye ni Mtakatifu.

Hivyo ni mwaliko kwako na mwangu leo na kila kutenda kama wa watoto wachanga. Watoto wachanga ndiyo hufunuliwa mambo ya Mungu kutokana na kujiaminisha pasipo shaka kwa wazazi wao. Katika hili Yesu anasema, “Nakushukuru, Baba, Bwana wa mbingu na nchi, kwa kuwa mambo haya uliwaficha wenye hekima na akili, ukawafunulia watoto wachanga,” Mt 11:25. Utendaji huu kama watoto ndio utupao fursa ya kuurithi  ufalme wa Mungu.  “Waacheni watoto wadogo waje kwangu; wala msiwazuie; kwa maana walio mfano wa hao, ufalme wa mbinguni ni wao,” Mt 19:14.

Mwisho wa siku ndugu yangu, “tutahukumiwa au kutathminiwa kwa upendo wetu,” kama asemavyo Mtakatifu Yohana wa Msalaba. Kwa hiyo, yale yote tufanyayo na tujihesabie tu kuwa tumefanya yale yampendezayo Mungu. Hatuna chochote za kujivunia mbele ya Mungu zaidi ya kujishusha na kujinyeyekesha. Mafanikio yetu ni moja ya uzuri wake Mungu. Mapungufu yetu ni sababu ya ubinadamu wetu, na katika kujishusha na kujinyenyekeza mbele zake Mungu hatachoka kuzifungua neema na huruma yake kwetu. Mtume Paulo anasema, “Lakini mimi, hasha, nisione fahari juu ya kitu cho chote ila msalaba wa Bwana wetu Yesu Kristo, ambao kwa huo ulimwengu umesulibishwa kwangu, na mimi kwa ulimwengu,” Gal 6:14. Kumbe mimi kama Mkristo kujivuna kwangu iwe Msalaba wake Kristo kwani hakuna Utukufu pasipo Msalaba.

Katika jambo hili ndugu yangu, yatupasa kujua kwa uhakika kwamba Yesu Kristo ndiye kielelezo cha UNYENYEKEVU. Kifo cha Msalaba na cha Aibu ni kwa sababu yangu na wewe. Basi, tujivunie tu Msalaba kwani kwayo kuna Utukufu. Vingine vyote ni vya kupita tu. Mtume Paulo anatuambia makusudi ya Yesu kufanya hayo yote ni kwamba, “ambaye yeye mwanzo alikuwa yuna namna ya Mungu, naye hakuona kule kuwa sawa na Mungu ni kitu cha kushikamana nacho; bali alijifanya kuwa hana utukufu, akatwaa namna ya mtumwa, akawa ana mfano wa wanadamu, tena, alipoonekana ana umbo kama mwanadamu, alijinyenyekeza akawa mtii hata mauti, naam, mauti ya msalaba,” Flp 2:6-8. Je, ndugu yangu, una cho chote cha kujivunia na na kukufanya kutokushuka na kujinyenyekesha kwa Mungu?

Katika Injili ya leo tunaona ‘fanya zaidi’ ya waleo wakoma kumi walivyo yakazi macho yao kwa Kristo Yesu, na kwa ummoja wao, ^“wakapaza sauti wakisema, Ee Yesu, Bwana mkubwa, uturehemu!” Lk 17:13. Ndugu yangu, lazima ufahamu msaada wako unatoka wapi hasa pale unapoona giza tupu katika maisha yako. Uponyaji wa wakoma hawa ni tofauti kabisa na ponyaji nyingine alizokwisha kuzifanya Yesu. Yesu anawataka ‘kufanya zaidi’ na kuwaambia, “Enendeni, mkajionyeshe kwa makuhani. Ikawa walipokuwa wakienda walitakasika,” Lk 17:14. Wakoma hawa wanatakasika wakiwa njiani. Kumbe wakati mwingine kupona kwako kwaweza chukua hatua kwa lengo la kukuimarisha kiimani, na kukupatia utakaso kamili. Kumbe yote ni neema na heri, na kamwe nisilitoe tumaini langu kwa yule anipaye uzima huo, yaani, Mungu muumba wangu.

Katika tendo hili la uponyaji lililo la baraka na neema, unyenyekevu unajidhihirisha kwa tendo la shukrani. Ni mambo mangapi tunakutana nayo njiani ya neema na baraka ila hatuoni sababu ya kushukuru? Ni mmoja tu kati ya wale kumi aliyekuja kwa Yesu na ^“akaanguka kifudifudi miguuni pake, akamshukuru; naye alikuwa Msamaria,” Lk 17:16. Tendo hili linamshangaza sana Yesu, naye akamjibu, ^“Hawakutakaswa wote kumi? Wale kenda wa wapi?,” Lk 17:17. Ona jinsi tunavyomshangaza Mungu tunavyokoswa moyo wa shukrani kwa yale anayotutendea. Ndugu yangu tuliyesafiri pamoja katika tafakari hii, bado tu hauna cha kumshukuru Mungu?

Jambo lingine la pekee katika tukio hili la uponyaji ni kile mtu apatacho mwisho wa uponyaji huo. Wale tisa ambao hawakuja kutoa shukrani walipokea uponyaji wa mwili, na kuwa huru kutoka mateso yale ya ukoma. Ni huyu mmoja tu, tena Msamaria  aliyepata vyote, yaani, uponyaji wa mwili na wokovu. Katika kweli hii Yesu anamwambia, “Inuka, enenda zako, imani yako imekuokoa,” Lk 17:19. Hakika moyo usio na shukrani ukausha mema yote! Tunapoutazama kwa ukaribu uhusisano kati ya Wayahudi na Wasamaria, katika uponyaji huu unaweka wazi maneno haya ya Yesu, kwamba, “vivyo hivyo wa mwisho watakuwa wa kwanza, na wa kwanza watakuwa wa mwisho,” Mt 20:16. Mungu wetu hana upendeleo, Mdo 10:34-35, hasa pale tunapomwelekea kwa hofu na uchaji wa kweli.

Wapendwa wana wa Mungu, mwanadamu kwa kuumbwa kwake, Mwa 1:27, na uwepo wake hapa duniani, mara zote hutafuta maana ya maisha yake. Hufanya hivyo si kwa bahati mbaya, au udadisi fulani usio na mwalekeo, bali kama alivyo, mwanadamu usukumwa kufanya hivyo kama tokeo la historia  yake kijamii na jamii anayoishi leo na sasa. Hivyo, mwanadamu huyu hapo alipo kadiri ya imani na maadili yake, hakosi kuifikiria kesho ambayo bado kuiishi akiwa na matumaini kuwa ipo na yaja.

Na kama ni Mkristo achoki kuyafikiria maisha yale ya umilele na hukumu yake ya mwisho, kwa sababu anatambua wazi maisha ya hapa duniani ni jukumu la muda mfupi tu. ^“Kwa maana imetupasa sisi sote kudhihirishwa mbele ya kiti cha hukumu cha Kristo, ili kila mtu apokee ijara ya mambo aliyotenda kwa mwili, kadiri alivyotenda, kwamba ni mema au mabaya,” 2Kor 5:10. Kwa hali hii, mazingira haya, na mtazamo huo, mwanadamu hakosi kutafuta maana ya maisha yake. Utafutaji wa maana juu ya maisha yake humpa pia maana ya mahangaiko na mateso yake.

Katika hali hii Mtume Paulo anasema, ^“Nami katika hiyo nimeteswa hata kufungwa kama mtenda mabaya; lakini neno la Mungu halifungwi,” 2Tim 2:9. Neno la Mungu ni hai, na pia ni uhai. Tulisadiki neno kama alivyofanya Diwani yule wa Kana ya Galilaya, Yoh 4:46, mwanaye aliyekuwa hajiwezi, naye akapata uponyaji. ^“Yesu akamwambia, Enenda; mwanao yu hai. Mtu yule akalisadiki lile neno aliloambiwa na Yesu, naye akashika njia,” Yoh 4:50 

Maisha yakikosa maana, binadamu hujikabidhi katika ‘ovu’ lolote lile bila kujali chochote kwa sababu maisha yake kesha yahesabu kuwa si chochote. Huku ni kutaka tamaa pale tunapokosa tumaini la kweli. Matendo ya uovu tunayoyashuhudia kila siku katika jamii yetu ni ishara ya watu kukata tamaa na kupoteza tumaini la kweli katika maisha yao. Ni vyema kama jamii tukajiuliza ni wapi tulipoupoteza ufunguo huo wa tumaini la kweli. Utoaji wa matamko kila siku na kwa kila tukio bila ukomo kamwe hatuta upata ufunguo huo wa tumaini la kweli. Kumbe yatupasa kila mmoja na kwa nafasi aliyokuwa nayo katika jamii, ikiwa ni pamoja na wale wenye weledi wa mambo haya ya kijamii kufanya tathmini ya kina kuhusu mwenendo mzima wa jamii yetu leo. Swali ni hili: Kwa nini tunafanya kama tunavyofanya?

Tunapo mtazama Mtume Paulo tunagundua kuna kitu tofauti. Yesu Kristo ndiye nahodha wa maisha yake, na kwake, yaani kwa Kristo, maisha yake (Paulo Mtume) yamepata maana halisi. ^“Kwa ajili ya hilo nastahimili mambo yote, kwa ajili ya wateule, ili wao nao waupate wokovu ule ulio katika Kristo Yesu, pamoja na utukufu wa milele. Ni neno la kuaminiwa. Kwa maana, Kama tukifa pamoja naye, tutaishi pamoja naye pia; Kama tukistahimili, tutamiliki pamoja naye; Kama tukimkana yeye, yeye naye atatukana sisi; Kama sisi hatuamini, yeye hudumu wa kuaminiwa. Kwa maana hawezi kujikana mwenyewe,” 2Tim 2:10-13. Huyu ndiye Kristo ambaye kwake kama wafuasi wake, kuna tumaini la kweli.

Hata pamoja na ukweli huo, ^“Jitahidi kujionyesha kuwa umekubaliwa na Mungu, mtenda kazi asiye na sababu ya kutahayari, ukitumia kwa halali neno la kweli,” 2Tim 2:15. Ndani na katika Yesu Kristo hakuna sababu ya kuishi kwa hofu. Na kujishusha na kujinyenyekesha mbele ya Mungu ndio ufunguo wa maarifa na siri ile ihusuyo uzima ule wa milele.

Basi nikuache na mfano huu: ‘kwa wale ambao ni madereza, na hata sisi ambao ni wasafiri tu, bila shaka tumewahi kukutana na kitu kinachoitwa “shokamzoba.” Shokamzoba ni aina ya chuma fulani imara na chenye umbo la kujisokota katika mtindo wa duara na kufanya mnaso fulani.

Pamoja na kazi kubwa ya shakamzoba kuzuia uharibufu au uvunjikaji wa vitu vilivyo kwenye mwendo, shokamzoba utujengea hisi fulani tofauti ya pale tulipo na kile kinachoendelea nje ya mazingira yale tuliyopo. Mara nyingi katika kweli hii wengi hatuguswi kwa sababu utulivu tulionao wakati huo upoteza kweli hii. Katika hali hii ya utulivu ilhali tupo kwenye mwendo kasi, shokamzoba huwa mwimili wa kila kitu.

Hivyo vyote vibebwavyo juu yake hubaki salama tu iwapo shokamzoba hizi zitabaki katika hali yake ya usalama. Katika maisha ya mwanadamu, shokamzoba ndiyo fadhila kuu ya unyenyekevu. Bila unyenyekevu, yote tuyajengayo juu yake, yaani, fadhila nyingine zote, hukosa msingi imara. Kuijenga jamii mpya na yenye mwelekeo chanya, mimi na wewe lazima yatupasa pasipo shuruti kuwa shokamzoba.’

Tumsifu Yesu Kristo!

“Nami katika hiyo nimeteswa hata kufungwa kama mtenda mabaya; lakini neno la Mungu halifungwi,” 2Tim 2:9

Tusali:- Ee Yesu Mwema, nijalie fadhila ya Unyenyekevu. Amina